Blog Blog Blog Blog Wora – Negative Thinking

เมื่อวานไปเดินศูนย์สิริกิตมีงานสหพัฒน์ขายของใช้ และเสื้อผ้ามากมาย กะว่าไปชอปปิ้งให้เพลินใจ เดินดูของไปเรื่อยๆแล้วในงานก็จะมียามคอยเดินบอกว่าให้ระวังมือถือ ระวังมิจฉาชีพ ระวังกะเป๋ารัยงี้ ไอ้เราก็คิดในใจเออกูไม่มีอะไรให้มันขโมยได้หรอก เพราะไม่ได้พกอะไรไป มีก็แต่มือถือที่ใส่ไว้กระเป๋ากางเกงข้างหลัง ซึ่งมันฟิตมากก็ไม่ได้ห่วงอะไรเพราะเป็นคนที่คอยระวังจะจับดูตลอดเวลา ไม่น่าเชื่อมันมีจังหวะนึงที่หยุดดูจะซื้อกางเกงเอามือไปหยิบกางเกงมาทาบดู ไอ้จังหวะนี้แล่ะ มันทำได้ไงวะพอวางกางเกงลงเอามือตบตูดจะหยิบมือถือ เฮ่ย!! มันหายไปได้ไงวะ มันสุดยอดจริงๆว่ะมือมันนิ่งมากๆ พอโทรเข้าไปก็ตามสูตรปิดเครื่องซึ่งมือถือกูเนี่ยไม่น่าจะขายได้เกิน 2 พัน ไอ้ที่เสียดายคงเป็นความรู้สึกเสียดายเหมือนทุกๆคนคือ เบอร์โทรศัพท์และข้อมูลในเครื่อง ก็นึกๆดูว่าในเครื่องกูมีคลิปหรือรูปอะไรที่เสียวๆป่าววะ (ซึ่งคาดว่าจะมีแต่เสี่ยวๆ) แต่เออคิดดูแล้วมันมีแต่ภาพที่โชว์หน้าตาอันหล่อเหลาของกูเท่านั้นไอ้คนที่ขโมยไปมันคงเอาไปดูแก้หื่นได้ พวกมึงรอดูคลิปและภาพหลุดรูปหล่อๆของกูได้เลย

ตอนแรกที่มือถือหายไปก็หวังว่าคงจะทำหล่นเองแล้วมีใครมาเก็บไปคืน เลยลองเดินไปตรงจุดแจ้งของหาย ก็มีคนนั่งอยู่สามสี่คน แต่ละคนก็ดูหน้าก็พอรู้แล้วว่าน่าจะโดนยิ่งกว่ากู บางคนเก็บกระเป๋าตังค์มาส่งคืนให้พนักงาน แต่มีแต่กระเป๋าเปล่าๆนะ ข้างในมันคงเอาไปหมดแล้ว ก็เลยคิดว่าของกูคงได้คืนยาก เลยปลงไม่อยากคิดว่าถ้าใครที่ชอบพกกระเป๋าตังค์แล้วใส่บัตรอะไรไว้เยอะแยะ ถ้าโดนล้วงไปทีนึงนี่ กูไม่ต้องโทรแจ้งอายัดบัตรกัน 7 วัน 7 คืนเลยหรอวะ มันคงเอาไปรูดสบายใจเลยล่ะ พวกเหี้ยพวกนี้วันนึงมันคงมีรายได้หลักแสนแน่ๆ เปลี่ยนอาชีพกันดีมั้ย..เพื่อนๆ

จั่วหัวข้อซะปลาร้าแดก …. หยุดเขียนไปนานทั้งๆที่ว่าง เพราะหายไปหางานทำ หายไปเที่ยว ทำอะไรหลายๆอย่างตามประสาของคนไม่เคยว่างงาน พอได้ว่างงานเดือนนึง เลยทำอะไรที่ไม่ได้ทำซะเยอะเลย ใครไม่เคยว่าง ลองลาออกจากงานมาว่างดู แล้วจะรู้ว่ามีอะไรที่อยากทำอยู่อีกเยอะเลยล่ะ ไว้จะกลับมาอับเดทชีวิตอีกที แว้บบบบ